De oplossing voor de grote inkomensongelijkheid en het uithollen van de middenklasse kunnen we met die ongekende welvaart, die de Second Machine Age gaat opleveren, de mensen wiens baan verloren is gegaan voorzien van een gegarandeerd inkomen waarmee ze in hun levensonderhoud kunnen voorzien. Doordat ze dan niet meer na hoeven te denken over geld om in leven te blijven, kunnen ze zich richten op andere zaken. Dingen waar ze gelukkig van worden en voldoening uit halen (Wilkinson, 2005). Omdat het onvoorwaardelijk is hoeven ze niet zoals in ons huidige systeem van sociale voorzieningen verplicht te solliciteren of aan allemaal voorwaarden te voldoen om geld te krijgen. Ze kunnen daardoor op zoek naar werk wat ze zelf leuk vinden of ander nuttig werk doen waar geen inkomen tegenover staat. Creativiteit en menselijke productiviteit zal ongekend zijn, mensen kunnen al hun aandacht richten op datgene wat zij belangrijk vinden.

Mensen zullen gelukkiger worden (Wilkinson, 2005), meer aandacht aan zichzelf en aan hun familie besteden. De samenleving als geheel zal gezonder worden (Wilkinson, 2005). Zorg wordt aantrekkelijker en betaalbaarder voor de minst bedeelden en men kan meer tijd besteden aan de zorg van hun naasten doordat ze verzekerd zijn van een inkomen.

Een basisinkomen is de enige manier om mee te groeien met de technologische vooruitgang en om niet door de sociaal-economische ontwikkelingen ingehaald te worden (Brynjolfsson & McAfee, 2016).